Od czasu, kiedy przestałam chodzić na msze św. niedziela stała się dla mnie dniem powszednim. Jak przyjeżdżam do rodziców to uświadamiam sobie, że brakuje mi w Szczecinie takiego dnia, w którym na śniadanie jemy jajecznicę (koniecznie z mlekiem, a wiosną/latem ze szczypiorkiem), pijemy "pokościelną" kawę rozwiązując krzyżówkę siłami całej rodziny. Później jakieś planszówki, ewentualnie karty. Obiad na "niedzielnych" talerzach, zwykle dwudaniowy. Po obiedzie kawa i zajadanie się ciastem zrobionym "na niedzielę". A potem wylegiwanie się przed TV w towarzystwie głosu Krystyny Czubówny. Nie, chyba nie jest tu tak co niedzielę, tak to po prostu zapamiętałam z dzieciństwa.
Pomijam wszelkie aspekty wiary, ale intensywnie myślę nad wprowadzeniem świętowania niedzieli w naszym domu. Żeby ten spacer, obiad czy ciasto były inne niż w pozostałe dni. Może nawet pomyślę nad odświętnym ubraniem, widzieć P. raz w tygodniu w koszuli, mrau! :)
Poza tymi myślami dzień spędziłam na jedzeniu królika w śmietanie (temat nr 1 przez ostatnie kilka dni), kłótni o schody i pochłanianiu świeżo upieczonego chleba z ogromną ilością masła. Trochę rummikuba, trochę mahjong z mamą na kurniku i duuuuużo LittleAlchemy:
Upsss... widać, że korzystałam z podpowiedzi:D
Marzy mi się takie celebrowanie niedzieli, kiedyś, w moim domu. Niestety na studiach to nie jest takie znowu łatwe...
OdpowiedzUsuńJak ktoś pracuje w weekendy to też niestety nie, ale mam nadzieję na chociaż jedną taką niedzielę w miesiącu:)
Usuńcały akapit do skopiowania jeśli chodzi o mnie. jak jestem w domu na weekend to niedziela jest niedzielą. kościół, potem śniadanie, kawa z ciastem, niedzielny obiad i lenistwo przed tv z czymś słodkim i kawą ;) i u siebie właśnie tego mi brakuje.
OdpowiedzUsuń