Insktynt

Uff, wróciłam do domu. Niestety nie było sceny jak z filmu, było nawet gorzej niż zwykle... ale co zrobię, taki typ. W sumie to jestem niesprawiedliwa, bo czekały na mnie cukierasy i firmowy kubek (taki do pisania po nim kredą <3), no ale są rzeczy ważne i ważniejsze ;)

A ja tu wracam z takim bagażem doświadczeń - potrafię obsługiwać dziecko! No i oczywiście chcę dziecko! Kiedy zajmowałam się siostrzenicą (sześć lat temu) miałam jednak wrażenie, że pampersy mają ciut przyjemniejszą woń, a ulewanie nie jest tak obrzydliwe. Julek pozbawił mnie złudzeń. Przekonał mnie też, że noworodki wcale nie muszą być małe i lekkie. Ale niestety nie zniechęcił mnie do posiadania swojego własnego modelu. No! Jeszcze jedno: karmienie piersią też uważam za obrzydliwe, fuj i na samą myśl wyciągania (moich!) cycków na zawołanie się wzdrygam. Zdecydowanie mam zamiar należeć do wyrodnych matek karmiących butelką. No to tyle. 

Julek prawie potrafi mówić moje imię! Jego "e! eeee! ee!' zdecydowanie bliżej do Emilka niż do mama:D 

Z drugim dzieckiem było trochę gorzej, bo to jednak potrafi już gadać, kombinować i pokazywać swoje humorki. Frajdę miałam jak z nią odrabiałam lekcję i jak słuchałam o jej zmęczeniu - 5 godzin w szkole potrafi wykończyć nawet najwytrwalszych ;) I wiecie co? Przeżyłam z nią milutkie ukłucie gdzieś w bebechach - czytałam jej książkę na dobranoc... czytasz, czytasz i nagle widzisz jak niegrzeczny diabełek zamienia się w śpiącego, spokojnie oddychającego aniołka. I myślę, że takie chwile są najpiękniejsze. 

Plany na dzisiaj mi się trochę zepsuły, ale można je jeszcze naprawić ;)